Winterspinazie en Walnoten

De winterspinazie lijkt nu op zijn best, de bladeren zijn lekker groot en stevig, ik vond de spinazie op de Utrechtse zaterdagmarkt. Spinazie is een oude groente en werd waarschijnlijk hier in Europa al in de middeleeuwen gegeten.

Walnoten uit de Isère

Meestal maak ik spinazie in de wok klaar met wat olijfolie en pijnboompitten. Van Italianen is het bekend dat als de pijnboompitten op zijn of te duur, men met hetzelfde gemak (de veel goedkopere)walnoten neemt om een gerecht mee te vervolmaken.

Ik ging als volgt te werk:
Kraak wat walnoten(12) liefst die van Grenoble of de Perigord in Frankrijk, de Amerikaanse walnoten met zo'n rood stempeltje zijn echt niet te eten en smaken zeer muf! Rooster ze op matig vuur in een pan met dikke bodem, scheutje olijfolie en een halve theelepel suiker erbij.
Giet intussen in een wok wat olijfolie, verhit deze en voeg wat grof gesneden stukken rode ui toe. Kort daarna de gewassen winterspinazie(ongeveer 4 ons voor 2 personen) erbij en dek de wok af met een deksel, op het laatst een beetje peper en gemalen zeezout er overheen strooien.

Rode uien ook licht zoet van smaak.

Na een minuut of 5 is de spinazie gaar, doe de geroosterde walnoten erbij en strooi er wat fijngehakte (rode) Spaanse peper overheen.

Het zoete van de uien en de walnoten en de krachtige smaak van de spinazie en de Spaanse peper deden het goed samen, de volgende keer zou ik misschien voor het evenwicht nog een paar druppeltjes balsamico over de spinazie sprenkelen. Bij de spinazie tonijn met arabiata(hierover een volgende keer) en tortellini met ricottakaas(AH) gegeten.

 

N.B. Johannes Van Dam schrijft in zijn 'DikkevanDam ' een leuk stukje over spinazie.