NON

NON, het Franse nee, meestal het eerste woord van een protest, waar of je ook bent in Frankrijk op een gegeven moment kom je het ergens tegen. Als je over een weg rijd duiken vroeg of laat altijd de woorden NON au ... op, soms op de weg gekalkt, of je ziet een vervallen bord in de berm, niet zelden is het woord NON overgebleven en het onderwerp waar men tegen protesteert is vaak allang verdwenen.
Al jaren komen we in het dorp Saillans, een schilderachtig dorpje in de vallei van de Drôme met 957 inwoners.

Saillans, de bergen in de verte noemen
"les Trois Becs"

Nog niet zo heel lang geleden stonden vele huizen leeg en waren de winkeliers bijna allemaal vertrokken. De korte economische opleving in de zomer als de toeristen  kwamen was blijkbaar onvoldoende om het hele jaar van rond te komen.
Ook de restaurants hadden het moeilijk, het Nouvel Hotel met een gelagkamer voorzien van een lambrisering uitgevoerd in prachtig rood marmer wisselde talloze malen van eigenaar sinds de twee gezusters die de zaak dreven eind jaren negentig er de brui aangaven.

De (helaas) opgeknapte eetzaal van het oude Nouvel Hotel.

In de tijd van de gezusters was alles veel soberder, de eetzaal had nauwelijks licht en het rode marmer maakte meer indruk dan bovenstaande foto doet vermoeden.
Kan me nog levendig herinneren dat de beide dames slakken serveerden in bladerdeeg met een saus van Vermout. Waarschijnlijk niet helemaal toevallig in deze streek want de wijn van de clairette-druif wordt ook gebruikt om te mengen met Vermouth.
De laatste jaren echter zijn er steeds meer winkels opnieuw geopend en lijkt het beter te gaan, zelfs de oude en grootse Moulin van Saillans, een soort minoterie hoog boven de rivier is opgeknapt en bewoonbaar gemaakt.
De slager en de bakker die er al jaren zitten behoren tot een van de beste van Frankrijk durf ik te beweren, zoals deze slager worst maakt zoals Saucisson sec aux Noisettes uit de Alpen of de Saucisse à la Clairette die je zelf nog een half uur moet wellen, smaken wonderbaarlijk goed. De Caillettes die ze maken smaken beter dan ik ze in de Ardèche ooit gegeten heb. En alles maken ze zelf: ravioli, diverse patés en terrines, rauwe ham en Gratin Dauphinois. Het aardige is dat je alle omliggende streken terugziet in de koelvitrine van deze slagerij.
Duur? Voor 9 euro hadden we deze worst en twee stukjes bavette. In Nederland hebben we geen echt woord voor bavette geloof ik, je ziet het hier ook niet, koks noemen het wel "halvemaan steak". Het is eigenlijk rundvlees met de draad mee gesneden en wordt behandeld als biefstuk. Bavette of onglet(letterlijk vertaald longhaas) hebben gemeen dat ze langdradig zijn, beiden zitten niet ver van elkaar en komen uit de flank van het rund.
Een volgende keer zal ik een recept van Bavette à l'Echalotte geven, echt een klassieker in de Franse traditionele keuken.

Saucisse à la Clairette, voor en na het wellen.

Boucherie Pascal aan de Grande Rue in Saillans.

Hoe slager Pascal het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar de worst smaakt inderdaad naar Clairette!
De bakker is minstens zo de moeite waard, de baguettes zijn aan de 'taaie' kant en licht zurig van binnen, bovendien zeer luchtig met grote gaten en aan de buitenkant hard en knapperig, een smaak en geur die ik me herinner uit de jaren zestig toen bijna heel Frankrijk nog zo brood bakte. Heerlijk notenbrood, de Isère grenst tenslotte aan de Drôme en is niet ver weg.  Verder een keur aan petit-fours van o.a. vijgen, noten en kastanjes.
De bevolking is boos, want de gemeenteraad heeft tegen de wil van de meerderheid in het dorp de Spar een vergunning gegeven om langs de rondweg een supermarché te bouwen. De bewoners hadden meer dan 500 handtekeningen verzameld tegen de komst van supermarkt.
Ze zijn tegen, want ze zijn bang dat de winkels in het dorp nu definitief zullen gaan verdwijnen en ik ben bang dat ze gelijk zullen krijgen.
Eind april zijn ze gaan demonstreren, NON au SUPERMARCHE!!!

De demonstratie van 30 april 2011.

Meestal is de lokale bevolking blij met de komst van een supermarkt, want vanuit Saillans moet je minstens 22 km rijden om er één te vinden. En toch zijn ze tegen, ik hoop dat ze alsnog zullen winnen!

Het jaarlijkse feest van de Clairette de Die.

De Clairette de Die is een lekkere relatief weinig bekende mousserende wijn uit de omgeving van Die, er is een zoete(Tradition) en droge(Brut) versie. De Tradition vind ik wel heel erg zoet, zeker die van Jaillance, de grootste producent uit Die, goed koud met een minder zoet dessert nog wel te doen, maar de droge Clairette is heerlijk als apéritief, ook met een scheutje Crême de Cassis erin.
Ze wordt gemaakt van twee druivensoorten, de 'clairette' en de 'muscat blanc à petit grains', na de eerste gisting op het vat volgt een tweede op de fles, Clairette de Die dient jong gedronken te worden.

De clairette druif, herkenbaar aan de vlekjes.

In Nederland verkoopt de Hema Clairette de Die, maar dan helaas alleen de Tradition. Tussen Saillans en Die, langs de oevers van de Drôme zitten talloze kleine wijnboeren die Clairette de Die maken.

Saiilans vanaf de Drôme gezien.