Baba au Rhum

Zelfs de kleinste patisserie had ze in de etalage liggen. Ze behoren tot de klassiekers van de Franse banketbakkers.

Natuurlijk niet te verwarren met Babaorum, het straffe Romeinse leger kampement  rond om het dorp van de Galliërs.

Vaak zie je ze als kleine ronde zwembandjes gemaakt van gistdeeg met suiker, boter en ei met in het midden een dot slagroom en soms een kers. 

Soms letterlijk zwemmend in de rum, dan worden ze bewaard in een glazen pot en staan ze zo ongeveer onder.

Onnodig te vermelden dat u ook zo zult eindigen met bovengenoemde zwemhulp bij het dagelijks verorberen van dit baksel.

De oorsprong ligt waarschijnlijk net als bij de madeleines in de keuken van van de Pools koning van lotharingen, Stanislas Leszczynski.

Er wordt ook wel beweerd dat het gewoon de fameuze Kougelhopf uit Lemberg is die ze doordrenkt hebben met rum. De koning vond 'm weer eens te droog en verzoop de tulband in de Malagawijn.

Daarbij komt ook nog eens dat de koning een fervent liefhebber was van de sprookjes van duizend-en-één-nacht. Ja u raad het al, na een avond flink doorpakken in zijn kasteel, vernoemde hij het tulbandje naar Ali Baba.

Zo eenvoudig was het nou ook weer niet!

Baba of babka betekent oude vrouw of grootmoeder in het Pools, de oorspronkelijke tulbandachtige  vorm zou doen denken aan de plissérokken die de babka's droegen. Traditioneel wordt het gerecht in Oosteuropa nog steeds op Paaszondag gegeten.

Diderot, filosoof, bovendien groot man van de verlichting en schrijver van de eerste encyclopedie, roemde de baba al in 1767 in een brief aan zijn maîtresse Sophie Volland.

Wellicht de beste patissier van zijn tijd, Carême schreef over de baba in één van zijn beroemde kookboeken.

In Parijs werd de Baba au Rhum in de 19e eeuw voor het eerst bij Stohrer gezien.

Nicolas Stohrer was de chef-patissier aan het hof van Leszczynski in Lunéville.

Stanislas dochter, Maria  trouwde met Lodewijk XV en zij vroeg Nicolas haar te volgen naar het hof in Versailles.  Stohrer begon in 1730 de nu de oudste patisserie van Parijs. Nog altijd in hetzelfde pand aan de Rue Montorgeuil. De baba verkocht hij pas in de 19e eeuw aan het grote publiek. 

Toen hij nog aan het hof werkte van de Poolse koning drenkte hij het gebak nog in dessertwijn, vermoedelijk gebruikte hij pas in Parijs de suikerstroop aangelengd met rum. 

Jean Anthelme Brillat - Savarin(1755-1826) is er ook nog even mee aan de haal geweest, althans zo lijkt het. Hij liet de rozijnen weg en durfde het toen Baba au Savarin te noemen. Anderen beweren weer dat het de gebroeders Julien waren die een patisserie aan het Place de la Bourse dreven, een baba maakten in ringvorm en die Savarin noemde! 

Brillat - Savarin was een beroemde Franse gastronoom, die vooral bekend werd door zijn uitspraken over kaas.

Kaasmakers uit Normandië(Forges -les- Eaux) linkten zijn naam in de jaren 30 van de vorige eeuw aan een een romige kaas met zachte witte korst die voorheen Excelsior heette.

Toch is de vorm naar hem genoemd als het gaat om de kleine ronde 'tulbandjes' die de gebroeders Julien in hun Parijse patisserie maakten, die ze dus ook Baba au Rum noemden.

Ingrediënten:

• 125 gram bloem
• 50 gram boter
• 7 gram verse gist
• 12 gram suiker
• 3 gram zout
• 2 eieren
• 1 dl lauw water of melk
• 60 gram rozijnen
• rum
• vorm voor de babas

Ga als volgt te werk:

Wel de rozijnen in 2 à 3 eetlepels rum en zet de boter op een warme plaats, zodat ze zacht wordt.

Los de gist op met een mespunt suiker in het water of de melk, vermeng het mengsel met de bloem, de suiker en het zout, voeg de eieren toe.

Laat het mengsel een half uurtje rijzen onder een vochtige doek op een warme plaats.

Voeg als het beslag gerezen is de boter en de rozijnen toe, beboter en vul de vormpjes tot 2/3, dek af en laat nog rijzen tot het boven de vorm uitstijgt.

Schuif de babas in een voorverwarmde oven van 180˚ en bak ze goudbruin in zo'n 15 minuten.